Titel Bericht Beide. Klokkenluider Door: Gerard Laernoes Uitgegeven op om Klokkenluider Als je met pensioen bent ga je nergens meer over.
Dat is maar goed ook: wie zit er nog te wachten op de mening van een oude knar. De Oosterlanderschool wordt opgeheven, het was niet tegen te houden. Ze gaat op in een Brede School, het wondermiddel van deze tijd. Het zal gerust allemaal veel beter worden, laat ik dat vooralsnog aannemen.
Toch gaat het me aan het hart. Een instituut dat al vele honderden jaren bestaat wordt weggevaagd. Zelf heb ik er in de tachtiger jaren van de vorige eeuw nog voor gestreden. Toen ik er kwam te werken telde de school 31 leerlingen. Voor het voortbestaan was dat niet genoeg. Enige groei was gewenst. Het was een mooie tijd. Er werd van alles bedacht om de school aantrekkelijk te maken. Een continurooster, elke dag sport op het schitterende sportveld.
Doelen met echte netten, een springbak voor het verspringen en zo nog wat. Spectaculaire schoolreizen naar het buitenland, feestavonden met kerst die er mochten zijn. Dit alles tezamen zorgde ervoor dat de school gestaag in leerlingaantal groeide. Niet extreem snel maar wel gestaag. De school moest uitgebreid worden, tweemaal volgde een verbouwing.
Mooi was de laatste niet, maar we deden het ermee. Overbuurman Martien ten Bokkel noemde het het lelijkste gebouw van Wieringen. Mooier uitzicht op de kerk, het wordt er alleen maar beter van. De Klok. De Oosterlanderschool had een mooie luidklok. Gestemd in C zodat hij fraai samenklonk met de in G gestemde klok van de kerk. Met een heus randschrift: 'Die deze school bezoekt weet waar de klepel hangt. Het werd daarom wel het Sint-Gerardus klokje genoemd. Niet dat ikzelf aan het touw hing, de bel was computergestuurd.
